Το σήμα για έναρξη παραγωγής γάλακτος δίνεται με την έξοδο του πλακούντα από τη μήτρα. Ανεξάρτητα λοιπόν από τη μέθοδο τοκετού ο οργανισμός λαμβάνει την ίδια εντολή με τη μόνη διαφορά ότι το γάλα ‘κατεβαίνει’ λίγο αργότερα σε περίπτωση καισαρικής.
Η καισαρική τομή σχετίζεται με καθυστερημένη γαλακτογενεση και συνεπώς καθυστέρηση της έναρξης του θηλασμού. Το γεγονός αυτό εξηγείται διότι είναι μία στρεσογόνα διαδικασία για τον οργανισμό σε σχέση με τον φυσιολογικό τοκετό.
Κάποιες μητέρες υποστηρίζουν ότι ο λόγος που δυσκολεύτηκαν στον θηλασμό ήταν ο έντονος μετεγχειρητικός πόνος της τομής.
Σε αυτό το σημείο οι μαίες έρχονται να βοηθήσουν στην ομαλή έκβαση του θηλασμού αλλά και της πρώτης επαφής του μωρού με τη μαμά μέσα στο χειρουργείο, αφού οι γυναίκες είναι ξύπνιες (επισκληρίδειος αναισθησία) έτσι ώστε να βιώσουν το γεγονός της γέννησης του παιδιού τους και κατά τη διάρκεια του χειρουργείου μπορεί να γίνει skin to skin.
Το νεογνό μετά από συνεννόηση της γυναίκας με τον γιατρό και την μαία της τοποθετείται στο θώρακα της μητέρας εφόσον είναι καλά και οι δυο. Η θέση βέβαια, στην οποία βρίσκεται η μητέρα, δεν
της παρέχει μεγάλη άνεση και ευχέρεια κινήσεων, αυτό όμως δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, εμπόδιο για να θηλάσει, με την καθοδήγηση των μαιών.
Όμως στις περιπτώσεις όπου ο θηλασμός πρέπει να περιμένει (σε γενική αναισθησία ή όταν το νεογνό χρειάζεται σταθεροποίηση ή κάποια συγκεκριμένη παρακολούθηση), ενθαρρύνεται η άμεση έναρξη της γαλουχίας με χρήση θήλαστρου.
Όσον αφορά τις στάσεις θηλασμού που βοηθούν στην περίπτωση αυτή δεν δίνεται βάση στις θέσεις, αλλά στα μαξιλάρια που καλό είναι να τοποθετούμε έτσι ώστε να μειώνεται η πίεση που ασκείται από το βάρος του μωρού.