Η σύγχυση θηλών προκύπτει όταν ένα βρέφος, εκτός από το στήθος τρέφεται με το μπουκάλι ή όταν του δίνεται πιπίλα. Ο τρόπος που ένα μωρό πίνει στο στήθος, έχει πολλές και ουσιαστικές διαφορές από τον τρόπο που πίνει από το μπουκάλι.
Κατά το θηλασμό, το μωρό πρέπει να ανοίξει από μόνο του το στόμα για να πιάσει το στήθος, ενώ όταν πίνει από το μπουκάλι, κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαίο. Όταν το μωρό πίνει στο στήθος, η γλώσσα κάνει κυματοειδείς κινήσεις, που βοηθούν στο άδειασμα του στήθους. Το γάλα κατά το θηλασμό δεν ρέει αμέσως, αλλά μετά από μερικά λεπτά και το μωρό για να το καταφέρει αυτό, πρέπει να προσπαθήσει.
Αντίθετα κατά τη σίτιση με το μπουκάλι, το μωρό δεν χρειάζεται να κάνει πολλά. Το γάλα ρέει από μόνο του.
Πολλά μωρά δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Άλλα όμως μπερδεύονται, δεν πιάνουν το στήθος, δεν ανοίγουν αρκετά το στόμα κατά το θηλασμό, με αποτέλεσμα να πιάνουν λάθος το στήθος και να προκαλούνται στη μητέρα ραγάδες των θηλών ή γίνονται ανυπόμονα και σταματούν το θηλασμό όταν δεν έρχεται αμέσως γάλα!
Ειδικά όταν η μητέρα έχει επίπεδες ή εισέχουσες θηλές, το τάισμα με το μπουκάλι ή η πιπίλα μπορούν να έχουν αρνητικά αποτελέσματα, μιας και το μωρό συνηθίζει να πιάνει τη θηλή του μπουκαλιού, που είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της μητέρας. Ακόμα και οι θηλές από σιλικόνη, που συχνά χρησιμοποιούνται σαν
βοήθημα όταν το μωρό δεν μπορεί να πιάσει το στήθος, μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση και θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση ανάγκης, στην περίπτωση που η μητέρα έχει επίπεδες ή εισέχουσες θηλές και το μωρό δεν μπορεί να πιάσει διαφορετικά το στήθος.
Όταν το μωρό έχει ανάγκη από συμπλήρωμα, υπάρχει εναλλακτικός τρόπος για να δοθεί. Το καλύτερο είναι το συμπλήρωμα να δίνεται στο στήθος, κατά τη διάρκεια του θηλασμού με μια σύριγγα γεμάτη με γάλα, τοποθετημένη στη γωνία των χειλιών του μωρού σταδιακά.