Η Χαλκίδα αποτέλεσε για τους σχεδόν 12.000 πρόσφυγες που ήρθαν στην Εύβοια το καταφύγιο από τον ξεριζωμό του ελληνισμού από την Μικρά Ασία. Παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης οι Μικρασιάτες, έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη μόρφωση αλλά και στην πνευματική καλλιέργεια εν γένει. Σήμερα πραγματοποιήθηκε ο αγιασμός στα σχολεία της Εύβοιας. Αναμεσά τους και στο 5ο δημοτικό σχολείο Χαλκίδας που αποτέλεσε το αποκαλούμενο προσφυγικό σχολείο της πόλης και δημιουργήθηκε το 1924.
Σύμφωνα με στοιχεία από το αρχείο του σχολείου και τη συνέντευξη της Φώτως Βάχου συνταξιούχου σήμερα δασκάλας και μαθήτριας τη δεκαετία του ’50, το 5ο Δημοτικό ήταν ένα παλιό διώροφο προσφυγικό σπίτι με κεραμίδια. Στην αρχική του μορφή είχε δύο αίθουσες κάτω από μία ξύλινη στριφτή σκάλα η οποία οδηγούσε στις τέσσερις αίθουσες του δευτέρου ορόφου, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι δεν υπήρχε φράχτης. Αργότερα κτίστηκε εξωτερική σκάλα.
Το κτίριο αυτό κατεδαφίστηκε το 1972 και το 1974 εγκαινιάστηκε το καινούριο σχολείο. Λόγω της μεγάλης αύξησης των μαθητών η αίθουσα εκδηλώσεων, τα γραφεία δασκάλων και οι αποθήκες μετατράπηκαν σε αίθουσες διδασκαλίας. Το 2006 έγινε επέκταση και έτσι το 5ο Δημοτικό απέκτησε περισσότερες αίθουσες, γραφεία, αίθουσα εκδηλώσεων και γυμναστήριο.
Το 2008 ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφάσισαν την αλλαγή της ονομασίας του σχολείου στα πλαίσια της ανάπτυξης πολιτισμικής και ιστορικής συνείδησης των μαθητών. Έτσι μετονομάστηκε σε "5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ" τιμώντας ταυτόχρονα τη σπουδαία Μικρασιάτισσα λογοτέχνη μας αλλά και την προσφυγική καταγωγή του Σχολείου και της γειτονιάς του.
.