Ομφάλιος λώρος είναι ο αγγειακός μίσχος που συνδέει τον πλακούντα με το έμβρυο. Σαν ένα κορδόνι που ξεκινά από τον πλακούντα, ενώνεται με το έμβρυο στον ομφαλό του και του παρέχει όλες τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Ο φυσιολογικός ομφάλιος λώρος περιέχει δύο αρτηρίες και μία φλέβα η οποία είναι κεντρικά τοποθετημένη σε σχέση με τις έκκεντρες αρτηρίες.
Τα αγγεία αυτά του ομφάλιου λώρου περιβάλλονται από μία βλεννώδη ουσία, η οποία ονομάζεται ουσία Wharton. Συνήθως το μήκος του είναι 50 έως 100 εκατοστά με διάμετρο 1-2 εκ.
Κατά τον τοκετό, ο γιατρός κόβει τον ομφάλιο λώρο και στο σημείο αυτό τοποθετεί ένα κλιπ. Στην αρχή ο αφαλός είναι ελαστικός και ημιδιαφανής, με την πάροδο των ημερών όμως αρχίζει να ξηραίνεται και συρρικνώνεται.
Σε κάθε αλλαγή πάνας πρέπει να καθαρίζεται απαλά η περιοχή. Για τον καθαρισμό χρησιμοποιείται μία αποστειρωμένη γάζα η οποία βρέχεται με καθαρό οινόπνευμα. Ανασηκώνουμε ελαφρά τον αφαλό και καθαρίζουμε τη βάση του. Ο ιστός είναι νεκρός οπότε το μωρό δεν θα πονέσει κατά τους καθαρισμούς. Μέχρι να πέσει ο αφαλός, όταν κάνουμε μπάνιο το μωρό θα πρέπει να πέφτει τρεχούμενο νερό και όχι να βρίσκεται σε στάσιμα νερά και τέλος φροντίζουμε να διπλώνουμε την πάνα προς έξω ώστε να αερίζεται το συγκεκριμένο σημείο.
Μερικοί γονείς, αρκετό καιρό, μετά την πτώση του ομφάλιου λώρου, παρατηρούν ένα ογκίδιο που προεξέχει από τον αφαλό του μωρού.
Αυτό το εξόγκωμα που συνήθως είναι πιο εμφανές όταν το μωρό κλαίει ή σφίγγεται, είναι η ομφαλοκήλη που εμφανίζεται συχνότερα στα πρόωρα βρέφη. Η κήλη προκαλείται από την πρόσπτωση ενός οργάνου της κοιλιάς, καλυμμένου με δέρμα μέσα από μια προσωρινή οπή του κοιλιακού τοιχώματος στη περιοχή κάτω από τον αφαλό. Δεν προκαλεί δυσφορία στο μωρό, ενώ η οπή κλείνει κατά το 4-5 έτος.